همه ی والدین خواستار بهترین ها برای فرزندان خویش هستند. اگر فرزندشان دچار شکستگی یا درد در اعضای بدن شود به سرعت برای درمان اقدام خواهند کرد، اما اگر همان فرزند ابراز اضطراب یا افسردگی کند چه؟ آن ها نیز مانند بزرگسالان گاه وارد برهه ای از زمان می شوند که احتیاج به کمک، راهنمایی و فردی برای شنیدن حرف هایشان دارند و ممکن است برخی اوقات ترس یا خجالت مانع از بیان مشکلات برای والدین شود با این وجود والدین چگونه می توانند به فرزندان خویش کمک کنند؟ چه رفتارهایی در فرزندان می تواند زنگ خطر محسوب شود؟
- اگر تغییری محسوس در عادات غذا خوردن و خوابیدن مشاهده کردید.
- اگر فرزندتان به طور مکرر رفتارهای مخرب از خود نشان می دهد، رفتارهایی مانند آسیب فیزیکی به خود و دیگران.
- اگر فرزندتان به طور غیر معمول و به مدت طولانی مضطرب و ناراحت است و یا مدام گریه می کند.
- اگر همیشه عصبانی است و مدام باعث ناراحتی در خانواده و مشکل در مدرسه می شود.
- اگر برای مدت طولانی علاقه ای به حضور در جمع دوستان خویش ندارد و دچار انزوا، گوشه گیری و عقب نشینی اجتماعی شده است.
- اگر مدام از دردهای جسمانی مانند سردرد و معده درد که نشانه ای از افسردگی و اضطراب است شکایت دارد.
- اگر مدام راجع به مرگ، خودکشی و یا کشتن دیگران صحبت می کند.
- اگر برای مدت طولانی شاهد کج خلقی، قهر، وابستگی بیش از حد، ترس های ناگهانی و بیش از حد و یا شب ادراری از جانب فرزندتان هستید.
زمان آن فرا رسیده تا در اسرع وقت از یک درمانگر کمک بخواهید.
از کدوم دکتر مشاوره بگیرم بهتر هست ؟