فرزندانی غیر واقع بین و خودخواه

فرزندانی غیر واقع بین و خودخواه…

فرزندتان آخرین مدل تلفن همراهی را می خواهد و شما به خواسته ی او عمل می کنید، او بسیار خوشحال می شود و شما نیز از خوشحالی او شادمان، اما به محض آن که مدل بالاتری وارد بازار می شود او ناراضی از تلفن همراهی است که چندی پیش برایش خریده اید و اصرار دارد مدل جدید را داشته باشد. این روند بارها بارها تکرار می شود و شما هر بار خواسته ی او را بی چون و چرا برآورده می کنید. اگر از شما بپرسند که چرا هیچ وقت به خواسته ی فرزندتان نه نمی گویید، حتی اگر در توانتان نباشد احتمالا این گونه پاسخ خواهید داد:

• ما طاقت ناراحتی و اشک های فرزندمان را نداریم.
• نمی خواهیم که او افسرده و عقده ای به بار آید.
• ما می خواهیم با این کار بهترین دوست او باشیم و به او نزدیک شویم.
• فرزند ما باید هرآن چه که می خواهد داشته باشد.
• نمی خواهیم فرزندمان هم حسرت آن چه را داشته باشد که خود در کودکی حسرتش را داشتیم.
• ما توانایی برآورده کردن خواسته ی او را داریم پس چرا نباید این کار را بکنیم.
• چون سرمان شلوغ است و نمی توانیم به مقدار کافی با او وقت بگذرانیم این گونه او را خوشحال و کمبودهایش را جبران می کنیم.

اما قطعا نمی دانید که با این شیوه فردی خودخواه، منزوی با انتظاراتی غیرواقع بینانه تربیت خواهید کرد. فرزندان چنین والدینی بر این باورند که جهان و موجوداتش برای خدمت به او و برآورده کردن نیازهایش آفریده شده اند، آن ها یاد نگرفته اند که همیشه همه چیز بر وفق مرادشان نخواهد بود و قرار نیست هر زمان به هر آن چه که خواستند برسند و آن هنگام که با واقعیت روبرو شوند شکست بزرگی خواهند خورد.