“آروم تر بازی کن مگه نمی بینی دارم کار می کنم؟”، “چرا اسباب بازی هایت را پرت می کنی؟”، “چرا داری با دست غذا می خوری؟” و عباراتی از این دست که شاید شما به عنوان والد بارها از آن استفاده کرده باشید، اما تا به حال به دلیل این رفتارها در کودک خود فکر کرده اید؟
گاه این بد رفتاری ها تنها به معنای درخواست توجه بیشتر از شما از جانب کودکتان است اما چرا؟
پاسخ واضح است، قطعا آن ها توجه لازم را از جانب شما دریافت نمی کنند. “توجه“، بزرگترین ابزار و سرمایه ی شما در حیطه ی والدگری است که باید برای کودکان خود سرمایه گذاری کنید و از آن جا که شما مهمترین فرد زندگی کودکتان هستید نتیجه ی این سرمایه گذاری می تواند به طرز چشمگیری باعث افزایش انگیزه، شادی و احساس رضایت، تقویت رفتارهای مثبت و بهبود روابط با فرزندتان شود.
شما با محروم کردن کودک از توجه، خود زمینه ی بدرفتاری را برای او فراهم می کنید، و کودک عمدا کاری می کند تا نگاه ها به سمت او خیره شود.
نظر شما