کودکان و نوجوانان نیز مانند بزرگسالان اضطراب و استرس را تجربه می کنند که می تواند ناشی از برآورده کردن توقع بالای والدین و معلمان، تنش های موجود در مدرسه و یا خانواده باشد.البته قدری استرس می تواند نقشی مثبت داشته باشد زیرا تامین کننده ی انرژی و انگیزه برای شرکت در رقابت های سالم، پیشرفت و یادگیری است اما اضطراب بیش از حد آغازگر چالش ها و مشکلات جدید است.
حال اضطراب در کودک یا نوجوان خود را چگونه تشخیص دهیم؟
- تغییرات منفی در رفتار: تغییر منفی در رفتار همیشه یک نشانه ی واضح از یک مشکل است. اضطراب در کودکان و نوجوانان می تواند از طریق تغییر در رفتار آشکار شود، تغییراتی مانند امتناع از شرکت در فعالیت هایی که قبلا مشتاق به انجام آن بوده، تحریک پذیری بالا و پرخاشگری، افزایش یا کاهش میزان خواب، افزایش یا کاهش اشتها، شکایت بیش از حد از درس و مدرسه، گریه، ترس، گوشه گیری، تشدید وابستگی به والدین، دوری از دوستان، ابراز خصومت بیش از حد نسبت به شخصی خاص.
- درد فیزیکی: گاه احساس مریضی و درد می تواند به دلیل تجربه ی یک اضطراب ناخوشایند باشد. شکایت های پیاپی از دردهای جسمی و مداوم مانند سردرد و معده درد از جانب فرزند و یا افزایش گزارش ها و تماس ها از سوی مدرسه مبنی بر مشکل در سلامتی کودک یا نوجوان می توانند از نشانه های اضطراب یا افسردگی باشند.
- تغییر ارتباط و رفتار با دیگر همسالان: گاه ممکن است فرزندتان رفتاری مشابه گذشته در محیط خانه داشته اما در مدرسه و یا جمع دوستان شاهد تغییر رفتار منفی از آن ها باشید که می تواند نشانه ای از اضطراب باشد، بنابراین والدین باید با همکاری با مربیان و معلمان از هرگونه تغییر رفتاری فرزندانشان آگاه باشند.
- استفاده از واژگان و جملات منفی: از آنجا که کودکان با واژه ی استرس و مفهوم آن آشنایی ندارند ممکن است احساسات خود را در غالب کلمات دیگر مانند، “نگران”، ناراحت”، “عصبانی”، و یا با بیان جملات منفی در مورد خود و دیگران مانند، ” هیچ کس من را دوست ندارد.”، ” من آدم بدی هستم”، ” هیچ چیز جذاب و خوشحال کننده ای وجود ندارد” بیان کنند.
اگر دریافتید که فرزندتان علائم قابل توجهی از اضطراب را به صورت منظم تجربه می کند بهتر از برای یافتن علت و درمان آن از یک متخصص کمک بخواهید.
نظر شما