سخاوتمندی، خوش رفتاری و بخشش می تواند موجب شادی و سلامت روان خود و دیگران شود، حال چگونه می توان این سخاوتمندی را به کودکان آموزش داد؟
قبل از این سوال بهتر است از خود بپرسید، آیا خود والدینی سخاوتمند هستید؟ با دوستان و خانواده چگونه برخورد می کنید؟ اگر شما خود خودخواهانه با دیگران رفتار می کنید انتظار فرزندی سخاوتمند نداشته باشید.
بخشش و سخاوت همیشه مادی نیست. کمک و همکاری با دیگران در برخی امور، صرف زمان و توجه برای دیگری، تشویق، همدلی و همراهی و حتی لبخندی صمیمانه می توانند نوعی از بخشندگی باشند.
بهترین راهنما برای فرزندان الگوی خوب بودن است، اگر خود کمکی چه از لحاظ مالی و چه معنوی به شخص یا انجمن خیریه ای می کنید نباید به دور از چشمان کودکتان باشد. حتی کمک به همسایه ی سالخورده، داوطلب شدن برای کمک به مدرسه در انجام کارهای گروهی و یا درست کردن میان وعده ای اضافه برای بردن به مدرسه می تواند کودکتان را تشویق به بخشیدن کند.
تمام ذهن او را درگیر شمارش پول و صرف پس اندازهایش تنها برای خرید نکنید او را تشویق کنید تا مقداری از پولش را به منظور کمک به دیگری پس انداز کند و یا گاه از او بخواهید لباس ها و اسباب بازی هایی که کمتر استفاده می کند به کودکی که احتیاج دارد ببخشد. اما در عین حال او را مجبور نکنید که آنچه را دوست دارد و برایش مهم است به کودک دیگری بدهد. مهم نیست آن چه که بخشیده اند چقدر کوچک و ناچیز باشد برای کاری که انجام داده اند از آن ها تقدیر و تشکر کنید.
نظر شما