“شما همیشه او را بیشتر از من دوست دارید.”
والدین با دو یا چند فرزند اغلب با این جمله آشنا هستند و شاید بارها شکایت هایی مانند: “چرا برای برادرم اسباب بازی خریده اید؟ پس من چی؟”، من این غذا را دوست ندارم شما همیشه غذاهایی که خواهرم دوست دارد درست می کنید” را شنیده باشند.
فرزندان دائما در حال بررسی و سنجیدن میزان دریافت توجه و علاقه به خود از جانب والدین نسبت به دیگر خواهر یا برادرانشان هستند. همیشه این سوال که آیا به اندازه ی خواهر و برادرشان مورد علاقه ی شما هستند یا خیر در ذهنشان است.از طرفی والدین گاه نگران هستند که مبادا این مساله باعث از بین رفتن روابط و علاقه ی فرزندان و کینه توزی آن ها نسبت به هم شود.
طبیعی است که فرزندان از اینکه باید علاقه و توجه والدین نسبت به خود را با دیگری تقسیم کنند خشنود نباشند.
برای درک بهتر احساسات آن ها تصور کنید، آیا می توانید همسر خود را با فردی دیگر شریک شوید؟ “متاسفم عزیزم الان نمی توانیم با هم صحبت کنیم چون دارم با همسر شماره ۲ تلوزیون تماشا می کنم!!”
این رقابت بین فرزندان می تواند باعث حسادت، دعوا و مشاجره های فیزیکی شود.
هنگامی که وارد دعوا می شوند از طرفداری از هر کدام از آن ها اجتناب کنید؛ “ما هیچ وقت در خانواده یکدیگر را نمی زنیم تو حق داری عصبانی باشی ولی حق نداری به کسی آسیب بزنی.”، ” ما هیچ وقت وسایل را از هم نمی گیریم، به نوبت از آن ها استفاده می کنیم”. اگر همچنان به دعوا ادامه دادند، آن ها را از هم جدا کرده هر کدام را به اتاق خود بفرستید و اجازه ندهید تا وقتی که آرام نشدند با یکدیگر بازی کنند.
آن ها را تشویق کنید تا در مورد مشکلات و نیازهای خود صحبت کنند، هرچه بیشتر بتوانند احساساتشان را به کلمات تبدیل کنند کمتر واکنش های فیزیکی از خود نشان می دهند،”من عصبانی هستم چون بدون اینکه از من بپرسی کانال تلوزیون را عوض کردی.”
و همانطور که از احساسات آن ها حمایت می کنید به آن ها در مورد راه حل ها کمک کنید، “ما می توانیم یک جدول تهیه کنیم و داخل جدول علامت بزنیم که هر روز نوبت چه کسی است تا برنامه ی مورد علاقه اش را ببیند.”
ابراز احساسات مداوم از جانب شما، اطمینان کلامی از علاقه تان و صرف وقت منحصر به فرد با هر فرزند به طور جداگانه نیز می تواند یاری رسان باشد.
نظر شما